VillaWright

Het is vandaag donderdag 3 augustus. Vannacht heb ik goed geslapen. Ik kon zelfs op mijn linkerzij liggen. Deze middag mag ook het korset eraf en dan zie ik pas voor de eerste keer hoe mijn borst er nu uitziet. Dat is best spannend.

Hoewel alles in een sneltreinvaart is gegaan, sta ik er versteld van dat ik nu helemaal geaccepteerd heb dat ik dit heb. Ook ben ik ontzettend blij dat ik zo snel geopereerd kon worden zodat de tumor in elk geval weg is. Natuurlijk heb ik nog wel af en toe een dip en ga ik vanmiddag nog zeker even rusten. Het is heel fijn dat er zoveel mensen zijn die met me meeleven nu mijn wereld zo op zijn kop staat.

Op dit moment wordt onze zoon Maarten ook geopereerd. Zondag heeft hij tijdens het voetbal zijn achillespees afgescheurd. Zo komen we vaker in het ziekenhuis dan ooit. Wie had dat kunnen bedenken?

Ik stap weer in de trein. Het volgende station is vrijdag 11 augustus en tot die hoef ik niks,  maar mag ik alles. Op zoek naar de restauratie!

Gisteren was dan de grote dag van de operatie. Dat werd uiteindelijk een lange en zware dag. Het begon allemaal goed, maar wel bleek mijn bloeddruk weer veel te hoog. Gelukkig was dit geen belemmering voor de operatie. Tijdens de operatie werd de tumor weggehaald en bleek er nog een ander gezwelletje te zitten in het klierweefsel. Alles werd ruim weggehaald en ook de schildwachtklier kon goed weggehaald worden.

Toen ik wakker werd uit de narcose had ik het idee dat ik heerlijk geslapen had. De operatie was gelukt en nu afwachten tot ik weer naar de zaal kon.

Net voordat het zover was kreeg ik een bloeding. Dit bloed stolt dan in de borst en staat het genezingsproces in de weg. Gevolg: nog een keer narcose en opereren om dit bloed weg te halen. Dokter Dijkema was inmiddels al weer met een andere operatie bezig en daarom moest ik een paar uur hierop wachten. Dat was erg zwaar. Ik ging denken aan de metafoor die mijn overbuurvrouw Gerda me vertelde en dat hielp me, ik stond gewoon op het perron te wachten op de volgende trein die ik moest nemen. Die trein kwam laat, maar hij kwam in elk geval.

Hierbij de metafoor:

Donderdag heb je de ticket gekregen voor je treinreis. Hoe lang je treinreis is, hoe hard de trein gaat, weet je nog niet. De eindbestemming weet je wel: genezing. Daarvoor stap je in.

Ook de tweede operatie ging goed. Nu kreeg ik wel een korset om om tegendruk te geven en zo bloeding te voorkomen. De tweede narcose hakte er wel in. Daarna moest ik nog wat langer in het ziekenhuis blijven om zeker te zijn dat alles goed ging. Pedro en Anne kwamen me ophalen. Wat was ik blij dat ik weer naar huis kon!

Nu eerst goed herstellen. De treinreis gaat verder. Het volgende station is de afspraak met de arts wat betreft de uitslagen en dat is volgende week vrijdag.

Vandaag naar het ziekenhuis heen en weer gereisd voor de intake. Om 11.40uur eerst een gesprek gehad met de mammaverpleegkundige Lutine. het blijkt een hormoongerelateerde tumor te zijn. Dat is meestal zo bij vrouwen in of na de overgang. De tumor bevindt zich in en om een melkklier en volgens mij is dat relatief gunstig. Dat heb ik me door een lotgenoot en overbuurvrouw laten vertellen. Hopelijk valt het dus nog alles mee.

Daarna naar de anesthesioloog. het is voor mij de eerste keer in mijn leven dat ik onder volledige narcose ga en dat is dus best spannend. Hij legt even uit hoe het morgen allemaal gaat en ik moet een formulier invullen. Dat is gauw klaar. Daarna naar de gewone verpleegkundige die nog wat algemene vragen heeft en de bloeddruk opneemt. Deze is hoger dan ooit gemeten bij mij 220/112. Gelukkig is dit geen beletsel voor de operatie. Het valt op hoe aardig en meelevend iedereen in het ziekenhuis is. Dat geeft een goed gevoel!

Na ons broodnodige broodje moeten we om 13.30 uure al weer bij radiologie zijn voor de injectie voor de schildwachtprocedure. Deze klier wordt later aangetekend op de huid en bij de operatie verwijderd. Als deze kankervrij is kunnen de andere lymfeklieren blijven zitten en hoef ik geen chemo. O, dat hoop ik toch zo!!!

Daarna gaan we even naar huis, want de radioactieve vloeistof moet inwerken. Twee uur later moeten we terug zijn bij radiologie voor de scans die de schildwachtklier aan moeten wijzen. Het huishouden gaat ook gewoon door, dus laat ik de hond nog even uit, ruim de was op en strijk nog een paar overhemden. Ik mag deze 2 uur niet stilziiten en dan kan je maar beter iets nuttigs doen, zodat de tijd ook sneller gaat.

Bij terugkomst in het ziekenhuis is de schildwachtklier via de scans snel opgespoord. Nu ben ik helemaal klaar voor de operatie. Deze is dinsdag 1 augustus om 9.30 uur, maar om 8 uur moet ik al aanwezig zijn. Ik ben vol goede hoop!

Op 18 juli 2017 moest ik voor het 2-jaarlijkse borstonderzoek een mammografie laten maken. Ik had geen klachten en zag er dan ook helemaal niet tegenop, een routineklusje.

Helaas pakte dit anders uit. Een week later werd ik op dinsdagmiddag gebeld door Bas. Hij zat thuis bij mij te werken omdat wij naar het ziekenhuis waren geroepen, waar opa Rinus op sterven lag. De huisarts had gebeld ivm de mammografie. Dat kon maar één ding betekenen; nader onderzoek. Nog geen 10 minuten laten blies Rinus zijn laatste adem uit.

De volgende ochtend nam ik direct contact op met de huisarts en in no-time was er een doorverwijzing voor donderdagmorgen. In één dag zou er een mammografie gemaakt worden, echo en evt biopt. Dezelfde dag zou ik de uitslag al krijgen. Alles verliep vlot in het ziekenhuis. Er werden zelfs 2 biopten gemaakt en dat betekende m.i. niet veel goeds. ’s Middags om 16.10 uur hoorden we de uitslag; een kwaadaardige tumor in de rechterborst, ongeveer 1 1/2 tot 2 cm groot. Gelukkig was op de echo in de oksel nog niets onrustbarends te zien, maar in elk geval moet ik onder het mes. wat een zware domper! Ik kon het eigenlijk nog steeds niet geloven of bevatten en barstte in tranen uit.

Op vrijdag zou ik terug gebeld worden voor de datum van operatie. de wachttijd was in principe 5 weken. We drongen wel aan op een operatie zo spoedig mogelijk, ook gezien het ziekteverloop van Pedro’s moeder. Zij moest 6 weken wachten op een operatie van de baarmoeder en dit werd haar fataal. Gezien de heftige emotionele periode waarin we al zaten, hadden ze hier ook wel begrip voor. Er werden diverse dingen al verteld en uitgelegd. We zeiden dat we ook naar andere opties gingen kijken, als de tijd voorde operatie te lang zou worden.

vrijdagmiddag 16 uur belde ik zelf, omdat ik nog niet gebeld was. Er werd niet opgenomen. Ik rekende er ook niet meer op om gebeld te worden, maar rond 17 uur werd ik alsnog gebeld door het ziekenhuis. De mammaverpleegkundige excuseerde zich dat ze zo laat belde, maar ze waren erg lang in overleg geweest. Ze had heel goed nieuws: dinsdag 1 augustus wordt de operatie al uitgevoerd! Zo snel had ik het natuurlijk helemaal niet verwacht, maar ik ben er natuurlijk wel heel blij mee! Daarna zijn we snel gaan eten, want we moesten naar Voorhout voor het condoleren.

Het is nu zondag 30 augustus en gisteren hebben we met een hele mooie viering afscheid genomen van opa Rinus van der Werf. Dit is voor mij het moment om aan vrienden en familieleden te laten weten dat ik borstkanker heb. Het is zwaar kloten, maar ik heb er mee te dealen. Ik ga ervoor en gelukkig is overmorgen de operatie al. Morgen is het ook al de hele dag ziekenhuis. Hierover morgen meer als het achter de rug is. Voorlopig wil ik niet gebeld worden hierover, omdat ik aan mijn man en kids genoeg heb. Ook wil ik niet hetzelfde verhaal heel vaak moeten herhalen, hoe aardig ik jullie ook vind. Dus via deze blog kun je de ontwikkelingen volgen.