Op 18 juli 2017 moest ik voor het 2-jaarlijkse borstonderzoek een mammografie laten maken. Ik had geen klachten en zag er dan ook helemaal niet tegenop, een routineklusje.
Helaas pakte dit anders uit. Een week later werd ik op dinsdagmiddag gebeld door Bas. Hij zat thuis bij mij te werken omdat wij naar het ziekenhuis waren geroepen, waar opa Rinus op sterven lag. De huisarts had gebeld ivm de mammografie. Dat kon maar één ding betekenen; nader onderzoek. Nog geen 10 minuten laten blies Rinus zijn laatste adem uit.
De volgende ochtend nam ik direct contact op met de huisarts en in no-time was er een doorverwijzing voor donderdagmorgen. In één dag zou er een mammografie gemaakt worden, echo en evt biopt. Dezelfde dag zou ik de uitslag al krijgen. Alles verliep vlot in het ziekenhuis. Er werden zelfs 2 biopten gemaakt en dat betekende m.i. niet veel goeds. ’s Middags om 16.10 uur hoorden we de uitslag; een kwaadaardige tumor in de rechterborst, ongeveer 1 1/2 tot 2 cm groot. Gelukkig was op de echo in de oksel nog niets onrustbarends te zien, maar in elk geval moet ik onder het mes. wat een zware domper! Ik kon het eigenlijk nog steeds niet geloven of bevatten en barstte in tranen uit.
Op vrijdag zou ik terug gebeld worden voor de datum van operatie. de wachttijd was in principe 5 weken. We drongen wel aan op een operatie zo spoedig mogelijk, ook gezien het ziekteverloop van Pedro’s moeder. Zij moest 6 weken wachten op een operatie van de baarmoeder en dit werd haar fataal. Gezien de heftige emotionele periode waarin we al zaten, hadden ze hier ook wel begrip voor. Er werden diverse dingen al verteld en uitgelegd. We zeiden dat we ook naar andere opties gingen kijken, als de tijd voorde operatie te lang zou worden.
vrijdagmiddag 16 uur belde ik zelf, omdat ik nog niet gebeld was. Er werd niet opgenomen. Ik rekende er ook niet meer op om gebeld te worden, maar rond 17 uur werd ik alsnog gebeld door het ziekenhuis. De mammaverpleegkundige excuseerde zich dat ze zo laat belde, maar ze waren erg lang in overleg geweest. Ze had heel goed nieuws: dinsdag 1 augustus wordt de operatie al uitgevoerd! Zo snel had ik het natuurlijk helemaal niet verwacht, maar ik ben er natuurlijk wel heel blij mee! Daarna zijn we snel gaan eten, want we moesten naar Voorhout voor het condoleren.
Het is nu zondag 30 augustus en gisteren hebben we met een hele mooie viering afscheid genomen van opa Rinus van der Werf. Dit is voor mij het moment om aan vrienden en familieleden te laten weten dat ik borstkanker heb. Het is zwaar kloten, maar ik heb er mee te dealen. Ik ga ervoor en gelukkig is overmorgen de operatie al. Morgen is het ook al de hele dag ziekenhuis. Hierover morgen meer als het achter de rug is. Voorlopig wil ik niet gebeld worden hierover, omdat ik aan mijn man en kids genoeg heb. Ook wil ik niet hetzelfde verhaal heel vaak moeten herhalen, hoe aardig ik jullie ook vind. Dus via deze blog kun je de ontwikkelingen volgen.