Gistermiddag was het dan zover dat het korset eraf mocht. Uiteraard een heel spannend moment, omdat ik nog helemaal het eindresultaat van de operatie had gezien. Zou ik er erg verminkt uit zien?
Pedro en ik schrokken niet heel erg. mijn borst was wel helemaal bont en blauw, maar de operatie was echt heel netjes gedaan. Ik werd er niet emotioneel onder en dacht: “als het hier bij blijft, mag ik in mijn handjes knijpen”.
Vanmorgen al weer een flinke wandeling gemaakt met overbuurvrouw Betty en de honden. Dat ging me goed af, al was ik daarna best wel moe.
Inmiddels stromen ook kaarten en bloemen binnen van veel mensen die met me meeleven. Zo ontzettend lief! Dat doet erg goed, want de kaarten en (zonne)bloemen zeggen me dat de zon achter de wolken schijnt! De emotionele uitschieters worden ook minder en elke dag voel ik me weer wat opknappen. Vanmiddag nog even lekker geslapen en toen ik wakker werd lag er een leesmap voor me klaar. Zo lief!